HKP (Maoist) Merkez Komitesi: “Çin, enternasyonal işçi hareketinin düşmanı sosyal emperyalist bir ülkedir”

“Çin’in Sosyal Emperyalizmi” başlıklı döküman, ilk olarak, tarihi Naxalbari ayaklanmasının 50. yıl dönümünü kutlamaları sürecinde Telegu’da yazılmıştı. Şimdi daha geniş bir kitleye ulaşması için döküman İngilizce ve Hintçe olarak yeniden yayınlandı.

Rapor, Çin’in silah satışları, kaynakların soyulması, diğer ülkelere siyasi müdahaleler ve sömürücü şartlarda sermaye ihracı için “emperyalist eğilimler” taşıdığını belirtiyor. Tüm bu süreç Çin’in son yıllardaki Kuşak – Yol Projesi‘nin hamleleri ile somutlaşmış durumda.

Raporda, Çin’in “sosyal emperyalizmi”, Amerikan kapitalizmi ile küresel bir rakip olarak girdiği yarışın emperyalizmi yönlendirip geliştiren bir unsur olduğuna değiniliyor ve bu eğilimi tüm dünyadaki “işçi sınıfı hareketlerinin düşmanı” olarak nitelendiriyor.

Hindistan Komünist Partisi (Maoist), 21 Eylül 2004 yılında Maoist Komünist Merkezi ile Hindistan Komünist Partisi (Marksist-Leninist-Halk Savaşı) birleşmesiyle oluşturulmuştu, daha önce de dünya kapitalist sistemine kendisini entegre ederek, Marksizm-Leninizm-Maoizm’e ve dünya işçi sınıfı hareketine ihanet etmesinden ötürü Çin’i ve Çin Komünist Partisi’ni eleştirmişti. HKP (Maoist), Deng Xiaoping ve Çin’deki haleflerini revizyonist olarak değerlendirmektedir.

Partinin genel sekreteri Ganapathy, partinin kuruluşundan sonra verdiği bir röportajda ve sonrasında şunları belirtmişti:

“Sovyetler Birliği’nde (1956) ve daha sonra Çin’de (1976) Komünist Parti’nin revizyonist partilere dönüştürülmesi, dünya çapında sağcı ve revizyonist partileri körüklemiştir. Bu eski sosyalist toplumlarda kapitalizmin restorasyonu ve sosyalist kampın parçalanması, dünya devriminin ilerleyişi üzerinde çok olumsuz bir etki yarattı. Bu gerilemeyi fırsat bilerek, emperyalistler, komünizmi modası geçmiş olarak ilan ettiler ve çeşitli yeni muhalif teorilerle komünizmi aşındırmaya çalışan ideolojik ve politik saldırıya başladılar. Öte yandan, gerçek komünist devrimci güçlerin çoğu dağınıklık içindeydi ve uluslararası bir merkez olmadan ideolojik ve politik açıdan karışıklık yaşandı. Bunlar Maoist güçlerin bugün zayıflamasına neden olan faktörlerdi. Buna ek olarak, tüm devrimci güçlere (Hint-Çin, Latin Amerika ve şimdi Asya’da tanık olduğu gibi) kitlesel saldırılar ve soykırım baskısının genişletilmesine karşı engel yaratmayı başarabildi. ”

“Maoist partiler çeşitli ülkelerde ortaya çıktıklarında, somut taktikler izleyip, doğru bir strateji altında ilerlemek zorundadırlar. Bunu yapmak için MLM’yi doğru bir şekilde kavramaya ihtiyaç vardır; emperyalist dönemin doğasını tanımak ve dünya işçi sınıfının ve öncü partilerinin tarihsel görevini kavramak; kitleleri sınıf mücadelelerinde politik olarak seferber eder, yönetir ve devrimci savaşları başarıya taşır. ”

HKP (Maoist) dökümanı, Çin’in ideolojik mücadeleyi terkederek ekonomik istikrar adı altında kapitalizm restorasyonuna odaklandığını ve bu durumun kaçınılmaz olarak “Çin’in sosyal-emperyalist karakterini” geliştirdiğini belirtti:

“Çin Komünist Partisi’ne hakim olan burjuvazi, 1976’dan beri Çin’de görüldüğü gibi, Halk Savaşı ve enternasyonalist yükümlülükleri terk etmiş durumdadırlar. Bugün, enternasyonalist yükümlülüklerini yerine getirecek sosyalist bir Çin yoktur!”

HKP (Maoist) gerici Hint devlet güçlerinin ve arkasındaki Çin gibi revizyonist devletlerin desteği ile maruz kaldığı saldırıları karşısında son 3 yılda ciddi kayıplar ve tutuklanmalar yaşasa da, halen 12 eyalet üzerinde etkisini ve gerici güçlere karşı etkin savunma ve saldırı taktikleri ile ve kent ve kırsaldaki yoksul işçi, köylü ve aydınların desteği ile varlığını sürdürmektedir.