Aşağıdaki röportaj Hindistan Komünist Partisi (Maoist) Merkez Komitesi Sözcüsü Yoldaş Abhay ile yapılmıştır. HKP (Maoist), Hindistan devleti için en büyük tehdit olarak görülmekte ve Hindistan’ın geniş kırsal bölgelerinde Halk Savaşı’nı geliştirmektedir. Bu bakımdan dünyanın en büyük ve başarılı komünist partilerinden biridir. Bu röportaj onların tarihini ve bugünkü uygulamalarını tartışan bir nitelik arz etmektedir.
Bize kısaca Hindistan’daki halk savaşı hakkında kısa bir tarihsel arka plan verebilir misiniz?
Güzel bir soru; ayrıntılı bir açıklama gerektirecektir. Hindistan’daki iki ana Maoist akımı temsil eden HKP’nin (Maoist) tarihi, 60’ların sloganlar yankılanan dönemine derinden kök salmıştır. Bu, iki akımımızın önde gelen iki liderinin -yoldaşlar Charu Majumdar ve Kanhai Chatarjee- MLM’yi Hindistan’ın somut koşullarına uygulayıp savaşırken bir yandan da HKP ve HKP (M)’nin asırlık revizyonizmlerini teşhir ettiler. Mayıs 1967’de yoldaş Majumdar’ın önderlik ettiği büyük Naksalbari isyanı, “Hindistan üzerinde Bahar Gök Gürültüsü”nün en net çağrısı olduğunu kanıtladı. Naksalbari hareketi birkaç ay içinde hükümet tarafından bastırıldı. Ancak Hint toplumunu büyük ölçüde etkiledi. Naksalbari tipi hareketler Bihar’ın Andhrapradesh Mushaharisi’nin Srikakulam’ında, Utharpradesh’in Lakhimpur-kerisi’nde, Bhirboom’da, Gopi vallabapoor’da, Kanksha’da, Batı Bengal’de, Sonarpoor’da, Tamilnadu’da Dharmapuri’de ve Kerala’da ortaya çıktı.
Şiddetli bir baskıyla karşı karşıya kalan ve taktik hatalar nedeniyle hareket gerileme içine girmişti. İlk gerilemeden sonra Naksalbari hareketinin olumlu ve olumsuz yönlerini analiz ettik. Bir “özeleştiri” yaptık. Bu özeleştiri ilk gerilemeden sonra yeniden ortaya çıkan hareket için bir rehberdi. Özeleştirel incelemeye dayanarak kitle katılımı olmayan sol maceracı eylemlerle ilgili ve kitle örgütlerine karşı bakış açısında çeşitli hataları fark ettik. Bu incelemeler sayesinde revizyonizme karşı mücadelede ortaya çıktı. Naksalbari hareketinden alınan ders ve deneyimlerle partinin tamamı eğitilmiş ve tabandakiler yeniden şekillendirilmişti. 1980’de Andhrapradesh, Tamilnadu, Karnataka ve Maharastra eyaletlerindeki mücadeleye dayanarak HKP (ML) (Halk Savaşı) kuruldu. Aynı zamanda Bihar ve Jharkhand’da HKP (ML) (Parti Birliği) kuruldu. MCCI (Hindistan Maoist Komünist Merkez) hareketi Bengal, Bihar, Jharkhand ve Kuzey-Doğu bölgesinin bazı bölgelerindeki Kanksha ve Sonarpoor’da geliştirdi. 1974-80 yıllarında bu partiler sınıf analizi yaptılar ve Hint toplumunda yarı-sömürge ve yarı-feodal üretim ilişkilerini tespit ettiler. “Çiftçiye toprak, devrimci köylü komitesine siyasi iktidar” gibi sloganlar attılar. Devrimci öğrenci birlikleri, devrimci gençlik cephesi, devrimci kadın komiteleri, işçi sendikaları gibi kitle örgütleri kuruldu. Bunun yanında aydınlar, yazarlar ve sanatçılar etkin bir yöntemle örgütlenip seferber edildi. Bu sendikaların önderliğinde kitlesel ayaklanmalar yükseldi. Andhrapradesh’te Jagithyala köylü yürüyüşü ve Bihar’da Jahanabad, Hazaribagh Gaya, Aurangabad’da silahlı tarımsal kitlesel ayaklanmalar olarak biliniyorlardı. Bu hareketler güçleniyor ve Jharkhand ve Dandakaranya’ya (Chattisgarh, Orissa, Maharastra’nın bazı bölümleri) yayılıyordu. 1990’da Andhra Pradesh’in Warangal kentinde 10 lakh (Hindistan’da yüz bin kişiye tekabül eden ölçü birimi) kişiyle Devrimci Köylü Komitesi Konferansı’nı düzenledik. Kitle hareketlerinin yanı sıra halk ordusunun embriyosu olarak silahlı mangalar da oluşturuldu. Şu andaki Halk Kurtuluş Gerilla Ordusu (PLGA). Artık müfrezelerimiz, bölüklerimiz ve taburlarımız var. Bunlar esas olarak askeri cephede yoğunlaşmakta ayrıca halkın kitlesel üretim faaliyetlerinde ve siyasi propaganda faaliyetlerinde bulunmaktadırlar. Bu üç parti arasında 1980 yılından itibaren birlik görüşmeleri yapılmış ancak bazı siyasi ve ideolojik farklılıklar nedeniyle bir türlü gerçekleşmemiştir. 1998’de HKP (ML) (Parti Birliği), HKP (ML) (Halk Savaşı) ile birleşti. İki eski partinin belgelerindeki tüm olumlu noktaların yanı sıra halk savaşı yürütme, revizyonizme, Hindistan’daki ve uluslararası komünist hareketteki sağ ve sol oportünist eğilimlere karşı mücadele etme, istikrar bir inşa süreci deneyimlerinin sentezine dayanarak ve ülkemizin çeşitli yerlerinde tutarlı devrimci hareketler büyütme umuduyla birleşildi. HKP (ML) Halk Savaşı ve MCCI birliği 2004 yılında gerçekleşti. Sonucunda ise HKP (Maoist) kuruldu. Böylece ülke çapında komünist parti kurulmuş oldu. 2007 yılında birlik kongresini başarıyla gerçekleştirdik.
Partimizin uzun tarihinde 1985, 1992, 1997 yıllarında iç krizlerle karşılaştık. Bu krizleri, konferans ve kongrelerde ortaya çıkan sentez ve sonuçlarla demokratik merkeziyetçilik biçimindeki tartışmalar ve ideolojik-siyasi mücadele yoluyla çözdük. Parti içindeki bu siyasi mücadele sayesinde önderlik, kadrolar ve zengin deneyimlerle güçlenerek sağlam bir önderliğe evrildi ve partide birlik sağladı. Naksalbari köylü silahlı mücadelesinin üzerinden yarım yüzyıldan fazla zaman geçti. Dünya genelinde ekonomik, sosyal, siyasi, askeri, teknik, kültürel ve diğer alanlarda önemli değişimler yaşanmaktadır. Sömürge ve yarı-sömürgelerin yağmalanması, eski sosyalist ülkelerin pazarlarının emperyalist ekonomilerle birleştirilmesi veya sömürü politikaları emperyalistleri büyük buhran gibi ekonomik krizlerden kurtaramadı. Emperyalist sistemdeki temel çelişkiler daha da şiddetlendi. Dünya hegemonyası için emperyalistler arasında bölgesel savaşlar/işgal savaşları yoğunlaştı, pazarların yeniden paylaşımı için rekabet arttı, yeniden örgütlenmeler ve askeri bütçeler için yoğun tahsisler yapıldı. Emperyalistler devrimci hareketlerin ve ulusal kurtuluş hareketlerinin bastırılmasında iş birliği yaptılar. İşçi sınıfının, yarı-sömürge ve sömürge ülkelerin halklarının sömürülmesini ve baskı altına alınmasını yoğunlaştırdılar.
Yeni Demokratik Devrimler ve ulusal kurtuluş hareketleri, emperyalizm destekli karşı-devrimci düşük yoğunluklu çatışma (LIC) stratejisine karşı savaşarak birçok iniş ve çıkışlara rağmen yarı-sömürge ve yeni-sömürge ülkelerde devam etti.
Hindistan’da HKP (Maoist) önderliğinde devam eden Uzun Süreli Halk Savaşı’nın arka planı budur.
Hindistan’daki halk savaşı şu anda hangi aşamada? Savunma mı denge mi yoksa saldırı mı?
Hindistan’daki Halk Savaşı şu anda ‘Stratejik Savunma’ aşamasında. Partimiz, ülkenin özellikleri ve dünyanın genel durumu göz önüne alındığında, bir sonraki aşamaya geçmenin oldukça uzun zaman alacağının farkındadır. Partimizin “Hindistan Devriminin Strateji ve Taktikleri”nin temel belgesi şöyle diyor: “… Savaşa gerilla savaşıyla başlamak ve ardından hareketli ve mevzii savaş biçimlerinden geçmek, devlet iktidarı sorununu çözecektir…
“Diğer ülkelerin geçmişteki muzaffer devrimlerinin deneyimi, uzun süreli bir halk savaşında ilk aşamanın daha uzun süreceğini ortaya koymaktadır. Stratejik denge aşaması ve onu takip eden stratejik saldırı aşaması nispeten daha kısa sürede sona erecektir. Ancak ikinci ve üçüncü aşamalara geçiş, esas olarak ülke içindeki ve ülke dışındaki duruma bağlıdır…
“… düzenli savaşın temel özelliklerini taşıyan hareketli savaş, düşman kuvvetlerini büyük ölçüde yok etme kabiliyetine sahip olacaktır. Böylece düşman kuvvetlerini büyük ölçüde ortadan kaldırmak, düşmana üstünlük sağlamak ve savaşı stratejik savunma aşamasından stratejik denge aşamasına ulaştırmak veya stratejik denge aşamasından çıkarmak için bir anahtar görevi görecektir. Stratejik dengeden stratejik karşı saldırı aşamasına geçiş…”
Partimiz ve önderliğindeki Halkın Kurtuluş Gerilla Ordusu (PLGA) ve Birleşik Cephe organları, bu anlayışla, sağlam bir strateji ve mevcut siyasi koşullara göre taktikler formüle ederek ilgili alanlarda çalışmaktadır.
2009’dan beri gerici Hint hükümeti, Hindistan Devrimi’nin güçlerine karşı yeni bir saldırı başlattı. Halkı bastırmak için kullanılan taktikleri ve devrimci güçlerin Yeşil Av Harekâtı’na nasıl direndiğini okuyucularımıza daha fazla açıklayabilir misiniz?
Öncelikle şunu söylemek isterim ki Hint Ordusu, ‘Halka Karşı Savaşa Karşı Forum’ öncülüğünde halkın sert direnişi ve dünyanın dört bir yanından gelen dayanışma nedeniyle 2017 yılında saldırıların yoğunluğunu durdurmak zorunda kaldı. Ayrıntılı olarak anlatacağım.
Maoist Halk Savaşı, 1980’lerdeki başlangıcından bu yana çeşitli biçimlerde baskıyla karşı karşıya kaldı. Baskı, ülke genelinde çeşitli eyaletlerde ve bölgelerde aşamalar ve biçimler bakımından farklılık gösteriyordu. United Andhra Pradesh, Bihar ve Jharkhand cani çetelere bile tanık oldu. Hindistan devletinin Yeşil Av Operasyonu’nu başlattığı Eylül 2009’dan önce, parti Dandakaranya’da Salwa Judum (Toplu Avlanma) ve Jharkhand’da Sendra (Sözde Barış) dahil olmak üzere baskıcı önlemlere karşı savaştı. Karşı devrimci çeteler, farklı eyaletlerde farklı isimler altında örgütlenmiş ve kontrgerilla operasyonlarında kullanılmıştır.
OGH (Yeşil Av Operasyonu) merkez ve eyalet hükümetlerinin birkaç yabancı şirket ve emperyalist ÇUŞ (Çok Uluslu Şirketler) ile sayısız mutabakat zaptı imzalamaya başladığı bir zamanda başlatıldı. OGH, birçok kişi tarafından ‘halka karşı savaş’ olarak adlandırıldı. OGH, Düşük Yoğunluklu Çatışmanın (LIC) isyanla mücadele operasyonlarında belirtilen dört ana formunu açıkça uyguladı. Bunlar; silahlı kuvvetlerin geliştirilmesi, muhbir ve gizli ağ, “reformlar” ve psikolojik savaş. Bunun dışında, polis karakollarının ve kampların güçlendirilmesi, yollar, mobil kuleler, demiryolları gibi altyapılar ve devletin baskıcı önlemler almasını kolaylaştıran diğer şeyler vardı.
Devlet, paralı askeri güçlerin Maoist harekete karşı koymak için yeterli olmadığını fark etti, kara ve hava kuvvetlerini konuşlandırmayı planladı. OGH’nin ikinci aşamasında devlet, silahlı kuvvetlerin moralini yükseltmek için çeşitli önlemler aldı. Chhattisgarh’ın başkenti Raipur’da (Dandakaranya Özel Bölgesi’nin çoğu, Maharashtra dışında Chhattisgarh’ın ilçelerini içerir) Mayıs 2010’da Hint Ordusu Merkez Komutanlığı önderliğinde bir Alt Bölge Komutanlığı Karargâhı kuruldu. Haziran ayında, Başbakan liderliğindeki Güvenlik İşleri Kabine Komitesi, ordunun Chhattisgarh’a konuşlandırılması için hazırlıkları onayladı. Kızıl koridor olduğu söylenen Naksal etkisindeki bölgelere 60 bin asker konuşlandırmaya karar verdi. Haziran ayında merkezi hükümet, dört eyalette birleşik komutanlıklar oluşturmaya ve emekli tümgeneralleri bu komutanlıklara danışman olarak atamaya karar verdi. Güvenliğini güçlendirmek için savaş zemininde 400 müstahkem polis karakolu ve kamp inşaatına başlandı. Devrimci hareketi ortadan kaldırmak için 75 bin paramiliter çete kullanıldı. Daha gizli karşı devrimci gruplar, güçler, örgütler ve kampanyalar konsolide edildi, merkezi ve devlet güçleriyle koordine edildi.
UPA-2 (Birleşik İlerici İttifak-2) hükümeti, yerli komprador bürokratik kurumsal şirketlerin ve yabancı ÇUŞ›ların sömürüsüne giden yolu kolaylaştırmak için ABD istihbarat örgütü FBI’ın doğrudan müdahalesiyle LIC strateji ve taktiklerini daha somut ve geniş bir şekilde uygulayarak karşı devrimci OGH’yi formüle etti. Partimize dönük yasak uzatıldı ve parti terör örgütü ilan edildi. Bu savaş ilk olarak kitle tabanımızın, örgütlerimizin ve gücümüzün nispeten daha az olduğu bölgelerde başladı. Operasyonlar açık alanlarda, gelişme, inşa etme ve geliştirme aşamalarında gerçekleştirilmiştir. Paramiliter Merkez Rezerv Polis Gücünde (CRPF), Özel İstihbarat Bürosunda (SIB), Tazı, STF, Kara Panterler, SOG, SAP, DVF gibi Özel Komando kuvvetlerinde COBRA (Kararlı Eylem için Savaş Taburu) gibi Özel Komando kuvvetleri ve çeşitli eyaletlerde Jaguar kuruldu. Hükümet, yüzlerce güçlendirilmiş polis karakolu ve kamp inşa etmeyi planlıyor. Yollar, cep telefonu kuleleri büyük ölçüde işgal edildi. Muhbir-gizli ağı güçlendirildi. Gerilla ile gerilla gibi yüzleşme saikiyle kontrgerilla operasyonları yoğunlaştırıldı. Naksal’dan etkilenen bölgelerde gelişme olduğunu iddia eden Merkezi Planlama Komisyonu liderliğinde, 34 ilçede yollar, okullar, hastaneler ve elektrik sistemlerini de içeren ‘Entegre Eylem Planı’ (IAP) adına 13,742 milyon Rs’ye (Hindistan Rupisi) harcandı.
OGH’nin ilk aşamasında, çok sayıda COBRA ve diğer paralı askeri kuvvetler ve devlete bağlı Özel Komando kuvvetleri görevlendirildi. Dandakaranya (DK), Taadko, Laadi, Badhaniya, Phulvariya-Kodasi, Gobardaha ve benzeri Singaram, Palachelima, Gattapad, Endapad, Saatnar, Chinari, Vechapal, Gachampalli, Gompad, Rangayyagooda, Ongnar gibi olaylarda halk katledildi. Khagadiya-Munger sınırında on yoldaşın Ganj Nehri tarafından Bihar-Jharkhand (BJ), Khas ormanında, Chikurdanga, Boyara, Chedabani, Bandarbani, Dooli (Ranja), Metla, Baarikool’da Batı’da Lalgarh’ta zehirlenerek öldürülmesi AOB’de Bung, Gunjivada ve Narayanapatna, Odisha’da Padkipal ve insanların mücadelelerini sona erdirmek amacıyla bu tür olaylar planlandı ve yapıldı. Büyük çaplı tutuklamalar, işkenceler, kadınlara yönelik vahşet, insanların evlerinin ve mülklerinin yakılması ve benzeri yıkımlar yaşandı. PLGA’ya saldırılar oldu. Birinci aşamada Parti, PLGA’ya, Devrimci Kitle Örgütlerine, insanlara, demokratlara gerilla bölgelerinde ve kentsel alanlarda düşmana karşı birlik içinde direnmeye önderlik etti. Dünyanın birçok ülkesinde OGH’ye protesto vardı. Halkın direnişinin baskısı nedeniyle merkezi hükümet görüşmeler dramasını başlattı. Görüşme teklifindeki aldatma, Polit Büro üyesi Azad yoldaşın sahte bir karşılaşmada öldürülmesi ve diğer liderlerin tutuklanmasıyla ortaya çıktı. Partimiz bu aşamada önemli kayıplarla karşı karşıya kaldı. Ancak PLGA düşmana birkaç darbe indirdi. Bazı bölgelerde düşmanın operasyonlarında geri adım atmak zorunda kaldık. PLGA ayrıca birkaç büyük saldırı gerçekleştirdi ve Şubat 2010’da Doğu Sınır Tüfekleri’nde Batı Bung’un Silda’sında 24 polisin ortadan kaldırıldığı gibi düşmana şiddetli bir darbe verdi. CRPF’nin bir şirketi, Nisan 2010’da DK’de Mukaram-Tadimetla’da yok edildi. PLGA’nın 2010 Haziran’da Jharkhand’ın Batı Singhbhum bölgesindeki Mamail’de düşman kuvvetlerinin kuşatılmasına karşı birkaç saat süren sürekli çatışmalarda başarılı bir şekilde savaştığı başka birçok olay var.
Bu olaylarla düşman kuvvetleri geçici olarak demoralize edildi. Devlet, paralı askeri güçlerin Maoist harekete karşı koymak için yeterli olmadığını fark etti ve Kara ve Hava Kuvvetlerini konuşlandırmayı planladı. OGH’nin ikinci aşamasında devlet, silahlı kuvvetlerin moralini yükseltmek için çeşitli önlemler aldı. Chhattisgarh’ın başkenti Raipur’da (Dandakaranya Özel Bölgesi’nin çoğu, Maharashtra dışında Chhattisgarh’ın ilçelerini içerir) Mayıs 2010’da Hint Ordusu Merkez Komutanlığı önderliğinde bir Alt Bölge Komutanlığı Karargâhı kuruldu. Haziran ayında, Başbakan liderliğindeki Güvenlik İşleri Kabine Komitesi, Ordunun Chhattisgarh’a konuşlandırılması için hazırlıkları onayladı. Kızıl koridor olduğu söylenen Naksal etkisindeki bölgelere 60 bin Ordu ve Hava Kuvvetlerini konuşlandırmaya karar verdi. Bunun dışında Hint Ordusu, Chhattisgarh’daki Ordunun isyanla mücadele departmanı olan sekiz Rashtriya Tüfek Taburu yerleştirmeyi planladı. Haziran ayında merkezi hükümet, dört eyalette Birleşik Komutanlıklar oluşturmaya ve emekli tümgeneral subayları bu Komutanlıklara danışman olarak atamaya ve böylece C4›ü iyileştirmeye karar verdi. Güvenliğini güçlendirmek için savaş zemininde 400 müstahkem polis karakolu ve kamp inşaatına başlandı. Devrimci hareketi ortadan kaldırmak için 75 bin personel paramiliter güçlere alındı. Ayrıca Chhattisgarh, Jharkhand, Bihar ve Uttar Pradesh’te 34 Hint Rezerv Taburu kurulmasına ve 16 bin DPT’nin atanmasına karar verildi. Kamp/polis karakollarındaki sayı 400-500’e yükseltildi. CRPF ve BSF’de istihbarat güçlendirildi. Merkez ve devlet güçlerinin daha iyi koordinasyonu için Merkezi İçişleri Bakanlığı’nın rehberliğinde Birleşik Komutanlıklar oluşturuldu. Yerel kuvvetlerden merkezi kuvvetlere iş birliğini kolaylaştırmak için Standart Operasyon Prosedürü (SOP) formüle edilmiştir. DPT’lerin atanması daha katı bir şekilde planlanmıştır. Daha gizli karşı devrimci gruplar, güçler, örgütler ve kampanyalar konsolide edildi ve merkezi ve devlet güçleriyle koordine edildi.
* Bu röportaj libyajamahiriya.medium.com sitesinden alınmıştır.
