“Avrupa seçimleri” sirki Fransa’da son perdesini oynadı. Sonuçlar açık: Macron’un cumhurbaşkanlığını devralmasından bu yana yapılan tüm seçimlerde olduğu gibi, seçim sisteminin reddi (çekimser oy, boş oy, geçersiz oy) 25 milyon oyla en büyük kazanan oldu. Bu, Fransa’daki en geniş ve en derin kitlelerin tarihsel eğilimidir: Burjuva devletini, hükümetini, sistemini reddetmek. Asıl ders budur.
Burjuva yorumcular “son 30 yılın tarihi katılım oranı” üzerinde duruyorlar. Fransa’da 2019, 2014 ve 2000’lerdeki Avrupa seçimlerinin “Avrupalı” bir karaktere sahip olduğunu, yani burjuvazinin kitleleri “Avrupa Parlamentosuna”, 705 aktörün Avrupa’nın emperyalist güçleri ile tüm tekeller ve lobileri arasındaki mücadele ve danışıklı dövüşün yararına tatsız parçalar oynadığı bu güçsüz araca gidip oy vermeye teşvik ettiğini bilinçli olarak unutuyorlar.
2024 farklıydı: 2022 seçimleri ve 2023’ün büyük isyan yılından sonra, ekonomik, sosyal ve siyasi kriz ortamında, Avrupa seçimleri RN (Ulusal Birlik) ve başkanlık partisi liderliğindeki burjuva partileri tarafından ulusal düzeyde yaşanacak çatışmaların bir provası olarak kullanıldı. Bu yüzden Başbakan Attal, RN ile tartıştı. Bu nedenle 7,7 milyon oy (seçmenlerin yüzde 15’i), yani 2022’de Le Pen’den 1 milyon daha az oy alan Jordan Bardella derhal Ulusal Meclis’in feshedilmesi çağrısında bulundu.
Sonuçlar ortada: RN’nin zaferi, seçmen tabanının oy verdiği anlamına geliyor. Bu meteorik bir yükseliş değil. Bardella’nın popülaritesinin yüksek olmasının tek nedeni etrafındaki tüm partilerin çökmüş olması. Macron’un partisi 2019’a kıyasla 1,5 milyon seçmen kaybetti.
Macron 2017’de PS’nin (Sosyalist Parti) dumanı tüten yıkıntıları üzerinde yeni bir burjuva partisini konsolide ederek Fransız burjuvazisinde bir siyasi kriz dönemi başlattı. İlk çeyrek yılında, başbakanı Édouard Philippe aracılığıyla LR’yi (Cumhuriyetçiler) dize getirmeyi başardı. Ganimetten kralın payını aldı ve Fransız emperyalist burjuvazisi için ideal bir sancaktar oldu. 2022’de Le Pen’e karşı tek başına yeniden seçildi. Bugün Ulusal Meclis’in feshedildiğini ilan ediyor.
Burjuvazi bir sınıf olarak parlamentoda fraksiyonlar halinde mücadele etmektedir: Fransız emperyalizminin çıkarları cumhurbaşkanlığı partisi ve RN tarafından ortaklaşa savunulmaktadır. Bunlar burjuvazinin iki partisidir. Bir tarafta itfaiyeci, diğer tarafta kundakçı yoktur: Her ikisi de gerici bir devletin hizmetindeki kundakçılardır.
Burjuva medya ve siyasetçiler şimdi akşamdan kalmadır: Macron hükümeti nasıl feshedebilir? Hangi amaçla? Onlara göre bunun mantıklı hiçbir yanı yok. En Makyavelistleri için bu “siyasi bir oyun”, “riskli bir kumar” olacaktır. Saflar için Macron, Avrupa seçimlerinin “şokundan” sonra basitçe “topu tekrar halkın sahasına attı” ki bu kimseyi şok etmedi; çünkü anketler her şeyi sandıktan önce söylemişti!
Fransa’daki sınıf mücadelesi gerçeğini ve burjuva devletin gericileşme sürecini görmezden geliyorlar. Burjuvazi her ne pahasına olursa olsun krizi önlemek istiyor, kaçınılmaz düşüşü ve proletarya tarafından devrilmesi karşısında kendisini egemen sınıf olarak korumak için her türlü yeniden yapılanmaya, iktidardaki her partiye, her rejime hazır.
Dolayısıyla Macron’un cumhurbaşkanının istisnai yetkilerinden biri olan Ulusal Meclis’i “hafifçe” feshettiğini iddia etmek düpedüz yalandır. Buna içtenlikle inananlar, hem soldan hem de sağdan, ayrıcalıklarını kaybettikleri için bacaklarını sıvazlayan ve kör olan giden milletvekilleridir.
Le Monde 10 Haziran’da, Élysée’de bir hücrenin fesih için birkaç aydır çalıştığını ortaya çıkardı. Yani bu önceden hazırlanmış bir plandı. Fransa’da Cumhurbaşkanı, Meclis’te azınlıkta olsa bile, muazzam bir güce sahiptir. Fransız burjuvazisi geçen yüzyılda De Gaulle’ü seçtiğinde buna karar vermişti. Macron, krizin temeline inmek için beş yılın sonundaki projeleri [örneğin Kanaky’de (Yeni Kaledonya) son haftalardaki büyük isyana yol açan seçmenlerin çözülmesi, aynı zamanda yaşamın sona ermesi veya işsizlik reformu planları] bir kenara bıraktı.
Çağırdığı erken yasama seçimleri bir kampanya değil. Hazırlanmak için 20 gün varken herkesi şaşırtıyor, hatta konuşmalarında onları çağıran RN’yi bile. Bu gerçek bir seçim maskaralığı, saf ve basit. Kitlelerin “parlamenter kretinizmin” gerçekte ne anlama geldiğini anlayabildiği Meclis’teki 2 yıllık sirkten sonra, onu feshetmek Macron için bir kayıp değildir. Seçimi bir koalisyonla kazanırsa yeniden toparlanma ve muhalefet dönemini kapatır ve bir sonraki gerçek son tarih olan 2027’ye hazırlanabilir. Kaybederse ve RN hükümete gelirse, aynı gerici planlarla ilerleyecek, sadece daha iddialı olacak ve o da krizi önlemede başarısız olacak: Tıpkı Meloni’nin şu anda İtalya’da başarısız olduğu gibi. Gericileşme ilerleyecek ve Fransız emperyalist burjuvazisi, halihazırda yaptığı gibi, bir rejim krizi sırasında burjuva demokrasisini süslerinden arındırma olasılıklarını düşünecektir.
Solun trompet ve borazanlarına gelince, onlar zavallıdır. Oportünist, ilkesiz bir seçim ittifakının geniş kitleleri, burjuva meclislerine ve seçim sandıklarına sırtını dönmüş 25 milyonu kendilerine oy vermeye getireceğini düşünüyorlar. Bu “hayal kırıklığına uğramış” ve “ilgisiz” insanlara toplu halde kendilerini suçlu hissettirmek istiyorlar. Hepsi boşuna. İçinde yaşadığımız emperyalizmin çürümüşlüğünde, proletaryanın tek bir politikası vardır: Seçimleri boykot etmek, devrime ciddi bir şekilde hazırlanmak.
*Bu yazı www.causedupeuple.org internet sitesinden alınmıştır. Gazetemiz tarafından Türkçeye çevrilmiştir.
